หมับ ๆ คือ

• ว. อาการของปากที่หุบเข้าแล้วอ้าออกอย่างเร็ว, มับ ๆ ก็ว่า.

• หมับ     ว. คำสำหรับประกอบกิริยาที่เอาอะไร ๆ ไปอย่างฉับไวไม่รีรอ เช่น คว้าหมับ ฉวยหมับ หยิบหมับ, มับ ก็ว่า.
• มับ     ว. คำสำหรับประกอบกริยาที่เอาอะไร ๆ ไปอย่างฉับไวไม่รีรอ เช่น คว้ามับ ฉวยมับ หยิบมับ, หมับ ก็ว่า.
• มับ ๆ     ว. อาการของปากที่หุบเข้าแล้วอ้าออกอย่างเร็ว, หมับ ๆ ก็ว่า.
• หมุบ ๆ    หฺมุบ ว. อาการที่หยิบ กัด หรือเคี้ยวโดยเร็ว เช่น พอได้โอกาสก็คว้าหมุบ ปลาฮุบเหยื่อหมุบ ๆ.
• กระแหม็บ ๆ    -แหฺม็บ ว. แขม็บ, หายใจแผ่ว ๆ แสดงว่าจวนจะหมดกำลัง, (โบ) เขียนเป็น กระแหมบ ก็มี เช่น กระแหมบกระเหม่นทรวง. (อนิรุทธ์). (แผลงมาจาก แขม็บ).
• บู้ๆ บี้ๆ    กระบู้กระบี้ บุบ บู้บี้
• หมู ๆ    (ปาก) ว. ง่าย, สะดวก, เช่น วิชาคำนวณสำหรับเขาแล้วหมูมาก เขาเลือกทำแต่งานหมู ๆ.
• หมูๆ    หวาน กล้วยๆ ง่ายๆ จิ๊บๆ
• บ้า ๆ บอ ๆ    คว่ำ เอียงง่าย
• หนุบ ๆ หนับ ๆ    ว. อาการที่ยื้อแย่งกันซื้อของเป็นต้น, อาการที่ปลาแย่งกันตอดเหยื่อ.
• อุบ ๆ อิบ ๆ    ว. อาการที่พูดหรือบ่นเบา ๆ เป็นต้น เช่น ด่าอุบอิบ พูดอุบอิบ ๆ บ่นอุบ ๆ อิบ ๆ, อุบ ก็ว่า.
• หมาด ๆ    (ปาก) ว. ที่เพิ่งได้หรือเสร็จเป็นต้นมาใหม่ ๆ เช่น เขาเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งมาหมาด ๆ.
• เหมียว ๆ    ว. มีเสียงอย่างเสียงแมวร้อง, เสียงร้องเรียกแมว.
• เหมื่อย ๆ    (โบ) ว. เนือง ๆ, บ่อย ๆ, เรื่อย ๆ.
• เหม็นตุ ๆ    บูด เหม็นหืน เหม็นเน่า มีกลิ่นเหม็นอับ เหม็นอับ เขียว